Terapia dzieci i młodzieży zawsze poprzedzona jest konsultacją z rodzicem/rodzicami, aby poznać jego/ich punkt widzenia. Następnie terapeuta spotyka się z dzieckiem/nastolatkiem, aby zapoznać się z jego perspektywą patrzenia na daną trudność. Konsultacje poprzedzające terapię służą identyfikowaniu problemu i zastanowieniu się, jaka forma pracy będzie
najbardziej adekwatna: indywidualna, grupowa, rodzinna. Zdarza się, że terapeuta wskazuje konieczność innych niż psychoterapia form pomocy.
Terapia ma formę rozmowy, której celem jest uzyskanie lepszego rozumienia swojego świata wewnętrznego, dzięki czemu może zwiększyć się zdolność do dokonywania zmiany w zachowaniu, myśleniu postrzeganiu siebie i świata. W przypadku dzieci sposobem pracy jest swobodna zabawa, podczas której ujawniają one swoje doświadczenia, myśli, pragnienia. Terapeuta poznaje w ten sposób świat dziecka, jego postrzeganie rzeczywistości i może przybliżyć go rodzicom podczas kolejnych konsultacji. W przypadku nastolatków terapia przypomina rozmowę, w której młody człowiek dzieli się tym, co przeżywa i z pomocą terapeuty stara się zrozumieć towarzyszące mu przeżycia i myśli. Cel w terapii jest określany przez pacjenta, bo dzięki temu możliwe jest pojawienie się motywacji do pracy.